مسمومیت با مس

مسمومیت با مس:
طبق توصیه WHO و FAO مقدار مس وارد شده به بدن نباید بیشتر از 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باشد. اگر مواد غذایی در ظروف مسی به خصوص انواع سفید کاری نشده و ظروفی که این لایه در آن ها آسیب دیده یا زنگ زده باشد تهیه، پخت و پز و نگهداری شوند این غذا منجر به مسمومیت خواهد شد.
به طور کلی میزان عنصر مس در فردی که از لحاظ جسمی سالم است در حدود بین 100 تا 150 میلی گرم گزارش داده شده است.
این عنصر در طبیعت به وفور یافت می شود و به همین خاطر افرادی که حتی از یک برنامه غذایی نامناسب نیز برخوردار هستند هم می توانند بدن خود را در برابر نیاز به این عنصر غنی تامین نمایند.
در خصوص تاثیرگذاری مس بر روند سلامت انسان می توان گفت که این عنصر بخشی از آنزیم هایی است که پروتئین های موثر بر واکنش های بیوشیمیایی تمامی سلول ها به شمار می روند.
این عنصر در روند جذب، ذخیره و سوخت و ساز آهن نقش موثری را ایفا کرده و چنانچه فردی با کمبود آن در بدن خود مواجه شود، علائمی نظیر کم خونی فقر آهن را تجربه خواهد کرد.
مس و آهن هر دو که از مواد معدنی غنی به شمار می روند برای ساخته شدن هموگلوبین لازم و ضروری هستند و در داشتن استخوان هایی سالم، رگ های خونی و همچنین اعصاب نقش مهمی را ایفا می کنند.
بدن انسان در حالت طبیعی در مقادیر بالا به این ماده نیاز ندارد و تنها به مقدار کم و برای تولید هموگلوبین که جزء اصلی گلبول قرمز است می تواند موثر واقع شود.
مس علاوه بر موارد فوق الذکر در تولید انرژی، استخوان سازی، بافت های هم بند و انواع کلاژن تاثیر بالایی دارد و در کارکرد مفید سیستم عصبی و همچنین محافظت از رشته های عصبی نقش موثری را بر عهده دارد.
البته بسیاری از افراد مبتلا به تورم مفاصل، النگو و سایر محصولات مرتبط به مس را استفاده کرده تا بدین طریق از شدت دردشان کاسته شود.
افرادی که در بدنشان میزان این عنصر کم است به ندرت دچار بیماری می شوند و نیازی به مصرف مکمل های مس ندارند. برای افزایش این ماده در برنامه غذایی روزانه خود بهتر است ماهی، آجیل و میگو را قرار دهید.
مکانیسم اثر مس:
*تورم مفصل
*كم خونی
*افزایش حساسیت به مواد شیمیایی
*كلسترول بالا
*آنوریسم(بیرون زدگی موضعی شریانی)
*خستگی
*آلرژی
*زخم معده
بهترین منابع غنی موجود در مس عبارتند از:
-غذاهای دریایی
-مغزها
-دل، جگر و قلوه
-شكلات
-میوه
-سبزی(قارچ، گوجه فرنگی و سیب زمینی)
-غلات
-فلفل سیاه
در اطفال زیر 2 سال سن مصرف مس توصیه نمی گردد و سایر مکمل های مس که به صورت ترکیبی هستند عبارتند از:
سولفات، پیكولینات، گلوكونات و اسیدهای آمینه
افراد باید مکمل مس و روی را با هم مصرف کنند و البته در قبل از مصرف هرگونه مکمل باید با پزشک در خصوص پگونگی و نوع مصرف آن مشورت نمایید.
در صورتی که فرد به شکلی افراطی از این نوع مکمل ها استفاده کند، با علائمی نظیر: تهوع، استفراغ، درد معده، سردرد، گیجی، ضعف و اسهال روبه‌رو می گردد.
مسمومیت با مس به ندرت رخ داده ولی در موارد حاد آن فرد ممکن است به مواردی نظیر بیماری های قلبی، زردی، مدفوع سیاه رنگ، اغما و مرگ مواجه شود.
استنشاق فیوم های مس، تب دود فلزی شده و عوارض حادی را در قسمت ریه ها برای فرد به همراه داردکه با نام کوپروزیس شناخته شده است که البته در بیماری نظیر: ویلسون، میزان سمی بودن این عنصر موجب بروز سیروز هپاتیتی، آسیب مغز، بیماری های کلیوی و رسوبگذاری مس در قرنیه می گردد.
این عنصر در انواع غذاها، آب آشامیدنی و هوا وجود داشته و بدین خاطر است که تمامی افراد مقادیر بالایی از این عنصر را به واسطه آشامیدن، خوردن و تنفس دریافت می کنند.
این عنصر تحت آنزیم های کوپری مانند سیتوکروم اکسیداز سی بوده و در قالب بخشی از زنجیره تنفسی میتوکندری ها کارکرد دارد.
علائمی نظیر هیپوترمی، اختلالات ذهنی، مشکلاتی در رشد مو، ناخن، پوست و بعضی بافت ها در خصوص کمبود این عنصر در افراد دیده شده است و در موارد حاد نیز اختلالات ژنتیکی از عوارض دیگر آن می باشد. بسیاری از افرادی که از مشروبات الکلی که با مس الوده شده بود مصرف کردند به سرعت با علائم مسمومیت با این عنصر مواجه شده اند؛ بدین خاطر به تمامی افراد توصیه می شود در خصوص طریقه مصرف این عنصر و میزان آن نهایت دقت را به عمل آورند.
انتشار مس در محیط کار سبب بروز علائم آنفلوآنزا می گردد که اغلب پزشکان از آن با نام"تب فلز" یاد می کنند؛ البته چنین علائمی پس از گذشت 2 روز به تدریج از بین رفته و فرد وارد دوره نقاهت می شود.
از مهمترین علائم آن می توان به:
آبریزش بینی، دهان و چشم، سردرد، دل درد، سرگیجه، اسهال، استفراغ، تپش قلب و مشکلات تنفسی اشاره کرد.