ـ علایم شایع: |
۱. تب و لرز تكاندهنده |
۲. سوزش و تكرر ادرار |
۳. دفع ادرار كدر یا خونی |
۴. درد (بعضاً شدید) یك طرفه یا دو طرفه كمر |
۵. درد شكم |
۶. خستگی قابل ملاحظه توجه: كودكان خردسال و سالمندان ممكن است علایم معمول بیماری را نداشته باشند. |
ـ علل بیماری: |
تهاجم باكتری (شایعتر از همه، اشرشیاكولی ) به یك یا هر دو كلیه. این عفونت ممكن است از درگیری مثانه آغاز شود. شایعترین منابع عفونت باكتریایی عبارتند از: فعالیت جنسی شدید در زنان كه باعث ورود باكتریها به پیشابراه و مثانه میگردد. عفونتهای نقاط دیگر بدن كه از طریق جریان یا گرههای لنفاوی به كلیهها انتشار مییابند. مسدودشدن یا اختلال دستگاه ادراری در اثر سنگ، انسدادها، اختلال عملكرد مثانه ناشی از بیماریهای عصبی، تومورها یا اختلالات مادرزادی. كاتترها، سوندها یا اقدامات جراحی مورد استفاده برای سایر بیماریهای طبی. استفاده از حمام كف به ویژه در دختران كمسن و سال. |
ـ عوامل افزایشدهنده خطر: |
۱. دیابت شیرین |
۲. تومور یا عفونت مزمن مثانه |
۳. عدم تخلیه مرتب ادرار |
۴. حاملگی |
۵. فلج ناشی از آسیبها یا تومورهای طناب نخاعی |
ـ پیشگیری: |
هیچ اقدام پیشگیرانه خاصی در مورد مردان وجود ندارد. در مورد خانمها: پس از دفع مدفوع، شستشو از ناحیه مهبل به سمت مقعد (از جلو به عقب) باید صورت گیرد. اجتناب از مرطوب ماندن طولانی اطراف پیشابراه مانند آنچه در اثر استفاده از زیر پوشهای نایلونی یا لباسهای شنای خیس رخ میدهد. اجتناب از فعالیت جنسی كه باعث تحریك یا آسیب پیشابراه یا مثانه میگردد. ادرار كردن در طی 15 دقیقه پس از مقاربت. خودداری از نگه داشتن ادرار. ادرار كردن هر موقع كه احساس فشار دفع ادرار وجود دارد. |
ـ عواقب مورد انتظار: |
معمولاً با درمان در طی 14-10 روز قابل علاج است. برای اطمینان از علاج قطعی، مراجعه مجددی به پزشك خود پس از دریافت درمان داشته باشید. |
ـ عوارض احتمالی: |
عفونت مزمن كلیه، پرفشاری خون. |
ـ درمان: |
آزمایش كامل ادرار و كشت ادرار برای تشخیص؛ سیستوسكوپی (مشاهده داخل مثانه با استفاده از یك سیستوسكوپ، یك وسیله بصری باریك با چراغی در نوك آن)؛ سونوگرافی؛ پیلوگرام داخل وریدی (IVP) (روشی برای بررسی كلیهها و مجاری ادرار با تزریق یك داروی قابل شناسایی توسط اشعه ایكس به داخل جریان خون) آزمونهای دیگری در موارد خاص ممكن است توصیه گردد. اساس درمان را تجویز آنتیبیوتیكها تشكیل میدهد. خودداری از نگه داشتن طولانی مدت ادرار (مثلاً در طی سفر). مراجعه مجدد پس از دریافت درمان به پزشك برای انجام مجدد كشت جهت حصول اطمینان از علاج قطعی. |
ـ داروها: |
آنتیبیوتیكهای خوراكی. آنتیبیوتیكهای تجویز شده را تا انتها، حتی با وجود برطرف شدن علایم مصرف كنید. آنتیبیوتیكهای وریدی یا تزریقی در صورت مؤثر نبودن آنتیبیوتیكهای خوراكی. ضد دردهای مجاری ادراری جهت تسكین درد. |
ـ فعالیت: |
استراحت در بستر تا برطرف شدن تب و ناخوشی، خودداری از مقاربت تا برطرف شدن تب و علایم ادراری |
ـ رژیم غذائی: |
رژیم خاصی نیاز ندارد. روزانه حداقل 2 لیتر مایعات بنوشید و جهت اسیدی شدن ادرار از آب آلبالوی ترش یا زغالاخته و ویتامینـث استفاده كنید. |
ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
۱. عود علایم (به ویژه همراه تب) پس از درمان آنتیبیوتیكی |
۲. تداوم علایم و تب پس از 48 ساعت درمان آنتیبیوتیكی، گاهی تغییر آنتیبیوتیك تجویزی لازم میگردد. |
۳. اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممكن است با عوارض جانبی همراه باشند. |
مطالب مرتبط
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
نظرسنجی
آیا از مطالب سایت راضی هستید؟
آمار سایت
کدهای اختصاصی
X